* ترجمه شده از مجله کسب و کار هاروارد.
در سال 1714، دولت بریتانیا برای کسی که بتواند یک راه حل عملی برای اندازهگیری عرض جغرافیایی دریا بیابد، یک جایزه نقدی در نظر گرفت. این روش تا به الان ادامه دارد و امروزه نیز چنین مسابقاتی در جریان هستند و در زمینههای مختلفی از سرگرمی و تبلیغات (مسابقه فوتبال دوریتو) گرفته تا مسائل مهم و امنیتی (تعیین یک جایزه 2 میلیون دلاری از سوی NFL و دانشگاه Duke، برای طراحی یک کلاه ایمنی مناسبتر برای جلوگیری از آسیبهای مغزی در بازیهای فوتبال آمریکایی) این روش اجرا میشود. اینگونه مسابقات به منظور تحریک ذهن شرکتکنندهها و یافتن بهترین و برترین ایدهها ایجاد شده است و معمولا افراد حاضر در حالی که بر روی ایده خود کار میکنند، میتوانند ایده سایر شرکتکنندهها و تلاش آنها را نیز ببینند. تحقیقات جدید به نتایج بسیار جالبی دست پیدا کرده و میگوید اگر این شرایط به خوبی و درستی مدیریت نشود، همین المانهای رقابتی و در کنار هم قرار گرفتن افراد، باعث از بین بردن خلاقیت و نوآوری در عملکرد آنها خواهد شد.
معایب مسابقات فناوری
نتایج تحقیقات انجام شده در دو نمونه واقعی و سه نمونه آزمایشگاهی مسابقات فناوری، نشان میدهد که شرکتکنندههایی که پیش از شروع مسابقه و قبل از اجرای کار خود با نمونههای متفاوت و بیشتری مواجه شده باشند، در طی مسابقه نتایج نامناسبتری کسب میکنند.
در یکی از مسابقات فناوری برای پلتفرم HYVE، قرار بود که 540 شرکتکننده برای یک شرکت خردهفروشی بالشت و سایر اجزای سرویس خواب، ایدههای جدیدی ارائه دهند. برای بررسی بهتر، شرکتکنندگان را به دو گروه تقسیم کردند و به یک گروه 10 ایده مختلف (شامل بالشت همراه با سشوار برای جلوگیری از خوابیدن افراد با موی خیس و یا بالشت موزیکال برای پخش فایلهای موسیقی و صوتی پیش از خواب) و به گروه دیگر تنها 2 ایده نشان دادند. متخصصان پس از پایان مسابقه، ایدهها را بر اساس دو مشخصه «نو بودن ایده» و «قابلیت اجرا» بررسی کردند.
افرادی که پیش از شروع مسابقه تنها 2 ایده را دیده بودند، میزان امتیازشان 4.4 درصد از میانگین کسانی که 10 ایده را دیده بودند؛ بیشتر بود. تحقیقات میگوید که شاید این عدد در نگاه اول چندان مهم و بالا بهنظر نرسد و تاثیر آن کم باشد، اما همین درصد با یک تغییر جزئی و در مقیاس بالا، باعث تغییرات بسیار بزرگ و عظیمی خواهد شد.
در تحقیقات آزمایشگاهی، متخصصان از شرکتکنندهها خواستند که ایدههایی برای استفاده روزمره از آجر -بهعنوان ترمز درهای خانه یا معیار اندازهگیری زاویهها- بیابند. در این حالت به افرادی که در این تحقیق شرکت کردهبودند، ایدههای مختلف ارسالشده از سوی سایرین را نمایش دادند. در همین حین افراد مستقلی در حال ثبت دادهها و نتایج بودند. در اینجا نیز شرکتکنندهها هرچه ایده بیشتری میدیدند، میزان خلاقیت ایدههای آنها نیز کمتر میشد. هنگامی که افراد حدودا 50 ایده را مشاهده کردند، میزان ایدهها و خلاقیت آنها بهطرز چشمگیری کاهش یافت. در یک تحقیقات تکمیلی مشخص شد که مبتکرین خبره تحت این شرایط، بیش از افراد تازهکار آسیب میبینند. در همین تحقیقات به شرکتکنندهها اعلام کردند که نمونههایی که آنها دیدند، صرفا مثالهایی برای این موضوع بود و از سوی سایر شرکتکنندهها ارسال نشده؛ اما با این وجود نیز تغییری در شرایط آنها ایجاد نشد و عملکرد آنها بهصورت کلی کاهش یافت.
اگر میخواهید بدانید سنجش ایدهها با معیار های مالی چه تاثیری بر نوآوری میگذارد اینجا کلیک کنید.
سخن آخر
ریتو هافستتر (Reto Hofstetter)، استاد بازاریابی دانشگاه لوسرن که این تحقیقات را رهبری میکرد، میگوید: «ما تعداد ایدههای تولید شده، میزان ابتکار آنها و سایر المانهای خلاقیت موجود در هر ایده را بررسی کردیم و بهوضوح دیدیم میزان کارایی و عملکرد شرکتکنندهها در شرایطی که کنار هم قرار بگیرند، کاهش پیدا میکند. انگار رقابت موجود در درون مسابقهها، باعث کاهش عملکرد افراد میشود.»
این مسئله باعث تعجب هافستتر و تیم او شد، زیرا این نتایج برخلاف نظریه مشهور افزایش خلاقیت در کنار سایر ایدههای خلاقانه است. در این نظریه افراد اعتقاد داشتند که دیدن انواع ایدههای خلاقانه باعث تحریک قدرت فکر و نوآوری افراد میشود و آنها میتوانند با ترکیب ایدههای بقیه افراد یا الهامگرفتن از ایده آنها، به روشها و ایدههای بسیار جدیدتر و کارآمدتری دست پیدا کنند. بهطور مثال داروهایی همچون انسولین یا پنیسیلین در طی زمانها و با کمک ابزاری که سایر افراد نوآور و مبتکر ساخته بودند، توسعه یافته است. هرچند در این تحقیق خلاف این موضوع ثابت شده و باید با بررسی سایر عوامل، منتظر نتیجههای جالب توجه در زمینه نوآوری و تاثیر شرایط بر میزان آن، باشیم.